Yenilenmek, Yenilenirken Yenilmemek / Fatma Beyza Zortul

İnsan, her gün yeniden doğmak için batan güneş misâli batsa bile tekrar doğmaktan yılmamalı… Yıllar su misâli akıp giderken her bir saat, her bir dakīka bize lütfedilen bergüzar. Yeniden başlamak, başlamışken güzel sonlandırmak adına..

Yeniden başlama; içini mesken tutan beyhûde gāye ve ihtirasları yerle bir etme dürtüsüdür. Doğrularının yeterince doğru gelmemesi, içinde hiçbir şeyi tamamlamaya gücünün yetmediği güçlü noksanlık hâlidir. Pusulasız, yörüngesiz aklın ve kalbin götürdüğü mesnetsiz, fütursuz yollarda ziyân edilenin farkına varmadır. “Böyle nereye kadar?” sorusunun meydana getirdiği huzūra ulaştıran huzursuzluktur.

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın dediği gibi saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı ise insandır.